Note: Made this circa 2010. This I have to say though: What a cheesy poem.
Lumipat ka na naman ng upuan, sa tabi ng bintana.
Heto ako, nakatitig, ni hindi makasalita
Araw-araw lagi kitang pinapanuod kasama niya
Nagtitiis, nagtitimpi, basta't ika'y sumasaya
Langit at lupa man ang pagitan, ika'y aking minamahal
Animo'y hindi na mapagilian ang puso sa pag-iral
Kahit na nagmumukhang gago sa kakahintay sa'yo
Sana'y tumingin man lang sa akin, mailap na pagsuyo
No comments:
Post a Comment